η μελωδια τησ ψυχησ |
εγώ βαδίζω πάντα σε άγνωστους τόπους
κι όταν η καταχνιά σκεπάζει τα δώματα ένδοξο σύννεφο γίνομαι φεγγαρόλουστο… γιατί καρφώνεται πάνω μου της νύχτας τ’ αγιάζι και τραγουδώ γλυκά, της φυγής μου τον πόθο… μια διαδρομή είμαι, που λίγο πριν το γέρμα, θα ξαναζωντανέψω σε θρυλικά τοπία… υπήρξα μονοπάτι, υπήρξα λεωφόρος, γίνηκα γέφυρα, ήμουν αδιέξοδο, δύσβατος δρόμος δεν ξέρω ποιο ήταν το αυθεντικό… ποτέ δεν έμαθα από που ξεκίνησα και που θα καταλήξω… στη νεότη, μετρούσα αποστάσεις… ώρες… …και ντύθηκα γκρεμός… ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ "αυτο-βιο-ψυχο-γραφη-ματα(ια) εκδ. Πέντανδρον Εδώ οι άνθρωποι
σε ρωτάνε τι είσαι, Όχι ποιος είσαι… Τα ονόματα, δεν έχουν καμιά σημασία γι’ αυτούς Κρατώ ακόμα δροσερό στην τσέπη μου ένα γαρύφαλλο κι ένα δέντρο μοναχά στο παραθύρι για καληνύχτα… Με λέγανε Λήθη… . . ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟYΡΗΣ "νυκτίανθος" εκδόσεις Πέντανδρον https://www.athlepolis.gr/books/nyktianthos-tou-sakellari-kampouri/ Βράδιασε
και δεν φέγγει καθόλου πια η θάλασσα μόνο τα μάτια σου φέγγουν …κι ας φεύγεις κι ας χάνεσαι, φέγγεις… στολισμένη τα δάση στα μάτια, στολισμένη τους πόθους στα στήθη κι ένα ανθάκι ροδαλό στου περιβολιού σου τ’ανάμεσα, του κορμιού και της ψυχής μου το άγριο, να μερεύει… κι ονειρεύονται τ' άστρα κι ησυχάζουν τα πέλαγα και γλυκαίνουν τα σούρουπα, στις παχιές σου πλεξούδες… κι έτσι φέγγει κι ο κόσμος μου, που έτσι φέγγεις και φεύγεις, που έτσι φέγγεις και χάνεσαι …και ας φεύγεις κι ας χάνεσαι … εγώ σε κρατώ, για να φέγγεις… . . ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟYΡΗΣ "το δάκρυ του ρόδου" , εκδόσεις Πέντανδρον πριν από χρόνια,
ετοίμασα τις βαλίτσες της για να διώξω από μέσα μου την θάλασσα… της εδειξα ένα μπλε σώμα και της είπα: κοίτα, αυτό θα ταιριάζει περσσότερο με τα μάτια και τα μαλλιά σου… … μα, θα μου λείπει το ολόλευκο αφρισμένο μου κύμα, Είπε… τότε πρόσεξα στον καθρέφτη ότι, τα γένια μου είναι κάτασπρα… … και την κράτησα . ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ "το δάκρυ του ρόδου" , εκδόσεις Πέντανδρον . painting by Konstantia Fagadaki τώρα λοιπόν θα σου μάθω,
πως να σε παίρνει ο κρύος αγέρας τις νύχτες και σπά η μέση σου στους κορμούς των αρχαίων των δέντρων, το κεφάλι σου να τσακίζει στα βράχια τα άγρια, να σε τυλίγει η θάλασσα στα λυσσακά της... τώρα λοιπόν θα σου μάθω, πως είναι να σκορπά η ζωή σου σ΄ένα ψεύτικο "τώρα"... πως να πέφτεις ψίχουλο στο πάτωμα, να σε πατάνε και νερό της βροχής να ξεδιψάς την έρημο, ώσπου να γίνεις χώμα και πάλι σύννεφο και πάλι δάκρυ σε γυναίκας το μάγουλο, να κυλάς και να χάνεσαι στον λυγμό της... τώρα λοιπόν θα σου μάθω, πως είναι να ρουφάς τη ζωή, από βρύση αστείρευτη πόνο. ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ πολύ πριν, ως άκρα αφέλεια κι ενώ ο ουρανός ψέκαζε νοσταλγία, θεός πανύψηλος ως καταιγίς, εσάρωνε ανάσες,στα έγκατα μου... ...να μη ματώνουν,να μη μου θέλουν χαραυγή. μες στων νερών και των ρεόντων φθόγγων το ευλαβές, εσύ, γινού το νιό φεγγάρι, ν'ακούς αγάλματα σάρκινα και στων λευκών των γλάρων το κύμα, να πορπατείς γυμνόπους κι απέριττη... νάμαι η άμμος, νάμαι το φως, νάμαι ροή, να σε βαστώ, μη μου χαθείς και γω φτωχύνω... . . ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ πρώτη δημοσίευση: https://lykavgi.blogspot.gr/2017/09/blog-post_23.html . photo:unknown ύστερα,
έρχεσαι σαν νύχτα, σε μια θάλασσα ανέγγιχτη, απο αυτούς τους χειμώνες,τους στέρφους... παρθένα κόρη,με ρυτιδωμένο πρόσωπο και μια σιωπή που μεστώνει, σαν την χαϊδεύουν οι γλάροι οι σερνικοί... χλωμό απόσταγμα,φεγγαρόλουστο ποίημα κι ένα σύννεφο λευκό στην αγκαλιά να της φιλά γλυκά τα παχιά της τα χείλη... νύχτα, γυμνόστηθη αναπνοή, π'ανοίγουν οι ρώγες σου γλυκά σαν τα ρόδα τ'Απρίλη... ...σε θυμάμαι τις ώρες που σβήνεις, στις μαγεμένες σπηλιές της αιώνιας μνήμης και σβήνεις και χάνεσαι κι εγώ γερνώ και η μέρα μου σπά σε χίλια γκρίζα χαμόγελα ...κι ύστερα, έρχεσαι πάλι σαν νύχτα και με φιλάς ...και ξανά... και ξανά... και πάλι σβήνεις... κι εγώ γερνώ... εσύ σβήνεις... ...μα,εγω γερνώ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ πρώτη δημοσίευση :06/02/15 http://lykavgi.blogspot.gr/2015/02/blog-post_6.html εκεί που ξεψυχά το δειλινό
και οι ψυχές των ανθρώπων λοξοδρομούν προς τα άστρα, εκεί ξανασαίνει η ποίηση... εγώ,επιδέχομαι τη θνησιμότητα του αθώου... λίγο ακόμα και θα υπήρχα για σήμερα... ...τώρα,σπαράζω... . ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ δημοσιεύτηκε στις 30.11.15 : http://lykavgi.blogspot.gr/2015/11/blog-post_30.html |
Archives
March 2024
Categories
All
|