η μελωδια τησ ψυχησ |
Σελ. 396. «Θεε μου αν είναι να πεθάνω, ας πεθάνω μετά τη μητέρα μου. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Αλλά όχι πριν από εκείνη. Έχει παλέψει τόσο πολύ για εμένα…»
Σελ. 432 Ημουν ήρεμος, αλλά το σώμα μου διαπερνούσε μια ανατριχίλα. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα στο κέντρο της πίστας. Το τραγούδι ξεκινούσε με αργό ρυθμό.. Ένιωθα την κάθε νότα να κυριεύει το σώμα μου. Τα μάτια κλειστά. Στεκόμουν ακίνητος. Απλά κουνούσα αργά τα λυγισμένα μου χέρια . Το τσιγάρο σιγόκαιγε στα χείλη μου. Το κομπολοι κρεμόταν στο καρπό του δεξιού μου χεριού. Όσο δυνάμωνε ο ρυθμός, το σώμα μου ακολουθούσε….. Σελ.481 Άφησα το σώμα μου ελεύθερο και παραδόθηκα στον πόνο. Με το που συνέβη αυτό, ένιωσα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Έβλεπα την ζωή μου να περνά μπροστά από τα μάτια μου. Ήταν κάτι εκπληκτικό. Σαν ταινία μικρού μήκους. Έβλεπα τα παιδικά μου χρόνια. Το πρώτο μου ποδήλατο. Να τρέχω στην αλάνα της γειτονιάς. Τα σχολικά μου χρόνια. Τις οικογενειακές στιγμές που περνούσαμε στο σπίτι. Που πάλευα με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου. Τις γυναίκες που πέρασαν από την ζωή μου. Αγαπημένα μου πρόσωπα Τις στιγμές με τους φίλους μου. Τις στιγμές που με σημάδεψαν . Έφευγα όμως με ένα τεράστιο χαμόγελο . Ένιωθα ότι έβλεπα ένα σύντομο φιλμ της ζωής μου. Δεν υπήρχαν άσχημες εικόνες παρά μόνο όμορφες και αληθινές. Ήταν κάτι απερίγραπτο. Ένιωθα τόσο όμορφα! Μια απερίγραπτη ψυχική γαλήνη. Ήξερα ότι πέθαινα. Και όμως χαιρόμουν . Ένιωθα ότι έζησα την ζωή όπως ακριβώς την ήθελα εγώ. Με τιμή, αξιοπρέπεια. Με πάθος και σεβασμό… Σελ. 540 Πέρασα από την πλευρά της λογικής σε αυτήν της τρέλας και επανήλθα. Είδα πολλά εκείνη την μέρα στον καθρέφτη. Γέλασα, αλλά ταυτόχρονα πόνεσα και πολύ. Έμαθα όμως ακόμη περισσότερα. Τώρα έπρεπε όλα αυτά να τα εκμεταλλευτώ ανάλογα για το υπόλοιπο της ζωής μου…. . . ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ αποσπάσματα απο το βιβλίο : "Ξεγελώντας το θάνατο", εκδόσεις Αρμός Γράμματα που έγραψε στο βλέμμα τους η αγάπη
Όνειρα που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες Ο θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους Έσβησαν έτσι τα λαμπρά τους μάτια σαν λυχνάρια Το δέρμα τους που ήταν σφιχτό σαν το πανί στον άνεμο Δεν νιώθει πια τη ζεστασιά που χύνουν τα κορμιά Σαν ημερομηνίες τα ονόματά τους Όμως καθώς χαμογελάς χαμογελούν ακόμα Τα βήματά τους αντηχούν μέσα στα βήματά μας Και στην καρδιά μας νιώθουμε το χτύπο της καρδιάς τους. . . ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ Photo by Dora Maar Εκεί στο Νότο Που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο Εκεί στα φώτα έβρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα Είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια… Κι εσυ με κέρασες καπνό με ένα φιλί… Ποια πόλη… ποια χώρα… ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα… Σωπαίνεις… θυμάσαι… και μεθυσμένη μες στον ύπνο σου γελάς… Ποια πόλη … ποια χώρα… ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα… Εκεί στο Νότο … εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας το λόττο… Κουλουριασμένος σαν την σαύρα στην σκιά του… Σαν νόμισμα έπεφτα στον μαύρο σου βυθό… Χλωμά καντήλια… άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια… Μα συλλάβιζαν σε αγαπώ τα βογγητά σου… Σαν ένα άρρωστο μέσα στην κούνια του μωρό… Ποια πόλη… ποια χώρα… ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα… Σωπαίνεις… θυμάσαι… και μεθυσμένη μεσ’τον ύπνο σου γελάς… Ποια πόλη … ποια χώρα … ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα… ΣΤΙΧΟΙ: ΣΟΥΣΗΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΝΘΕΤΗΣ: ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ: ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ – ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ Αλμπουμ: Παυσίλυπον .................................................. https://www.youtube.com/watch?v=PT-46HvG00c |
Archives
March 2024
Categories
All
|