η μελωδια τησ ψυχησ |
Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον. Παράξενο. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασε κῆπος κάποτε. Στὸ ἄλλο χέρι κρατῶ πέτρα. Μὲ χάρη καὶ ἔπαρση. Ὑπόνοια καμιὰ ὅτι προειδοποιοῦμαι γι᾿ ἀλλοιώσεις, προγεύομαι ἄμυνες. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασε ἄγνοια κάποτε. Χαμογελῶ. Ἡ καμπύλη του χαμόγελου, τὸ κοῖλο αὐτῆς τῆς διαθέσεως, μοιάζει μὲ τόξο καλὰ τεντωμένο, ἕτοιμο. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασε στόχος κάποτε. Καὶ προδιάθεση νίκης. Τὸ βλέμμα βυθισμένο στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα: τὸν ἀπαγορευμένο καρπὸ τῆς προσδοκίας γεύεται. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασε πίστη κάποτε. Ἡ σκιά μου, παιχνίδι τοῦ ἥλιου μόνο. Φοράει στολὴ δισταγμοῦ. Δὲν ἔχει ἀκόμα προφθάσει νὰ εἶναι σύντροφός μου ἢ καταδότης. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασ᾿ ἐπάρκεια κάποτε. Σὺ δὲν φαίνεσαι. Ὅμως γιὰ νὰ ὑπάρχει γκρεμὸς στὸ τοπίο, γιὰ νά ῾χω σταθεῖ στὴν ἄκρη του κρατώντας λουλούδι καὶ χαμογελώντας, θὰ πεῖ πὼς ὅπου νά ῾ναι ἔρχεσαι. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου ζωὴ πέρασες κάποτε. . . ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ Όψιμη φίλη επισκέπτρια μου πρόσφερε
καλάθι με λουλούδια σε διάταξη προοδευτική, Στη μέση, άσπρα συνετά τριαντάφυλλα κλειδαμπαρωμένα σε μπουμπούκια οχυρό δαφνόφυλλων γύρω απ’ της φρεσκάδας την αχίλλειο αρετή κι ανάμεσα στη ζωτική αφέλεια της προφύλαξης κάτι… Κι όπως ορμητικό ποτάμι η εξοικείωση κατέβαζε θολούρα αφηγήσεων σαμπρέλες γεγονότων κορμούς παρασυρμών και ξερόκλαδα κλέους το άτιμο το ρεύμα το τυχαίο πως παρέσυρε και το δικό σου όνομα με δύναμη πετώντας στα βράχια του ακούσματος πως είχες πολύ νωρίς πεθάνει πέρα στην Αφρική - έπεσε η καρδιά σου από το άλογό της. Προς τι λοιπόν σου έκανα ασφάλεια ζωής σε κάποιο ποιηματάκι νεοσύστατο; Έψαχνε για πελάτη σαν τρελό. Ούτε θυμάμαι τι αίσθηση υπέρογκη κατέβαλα για ν’ασφαλίσω τη χαίτη της φωνής σου την ασημένια μελωδό ταυτότητα - με κεφαλαίες νότες χαραγμένο το καθαρόαιμο όνομα του χεριού σου - τον βίαιο ιππισμό του βλέμματος και μένα αφημένη χαμηλά του στην ταΐστρα. … σκούρα μωβ κομπάκια τριτοξάδελφα δακρύων κηδεύουνε την πρόωρη είδησή σου. ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ . painting by Casey Baugh […] Κάθε φιλί που ανταλλάσει η γηραιά ηδυπαθής συνήθεια με τους εκάστοτε ζιγκολό καπνούς ταχείας καύσεως είναι. Βραδύτερη ποιότης ερώτων δεν ευρέθη. […] . . ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ - αποσπασμα «ενός λεπτού μαζί», εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2016 . photo: Marlene Dietrich by George Hoyningen-Huene, 1936 […] Φοβήθηκα τη μοναξιά και φαντάστηκα ανθρώπους. Τους είδα να πέφτουν απ’ το χέρι μιας ήσυχης σκόνης, που διέτρεχε μιαν ηλιαχτίδα κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης. Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες ορθόδοξης ερημιάς. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα. Και δεν μού’ λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα. Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια, σκοτεινή, με ακόνισε. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει, κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό στα ξεροπόταμα και παρασύρθηκα. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Σε σωστή ώρα νυχτώνει. . ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ απόσπασμα . photo: Peter Lindbergh |
Archives
March 2024
Categories
All
|