΄Ενα ανοιξιάτικο μεσημέρι, σα δέσμη από τριαντάφυλλα, αφήσαμε την ψυχή μας ελεύθερη να γράψει μια μικρή ιστορία. Για αυτά που μέλλονται, στην ΄Ανοιξη, στην Αγάπη, στη Ζωή. Και τώρα, θα την αφήσουμε σαν μικρό πουλί να πετάξει. Να σας φτάσει, να διηγηθεί, ίσως και να σας αγγίξει. Το επόμενο κλικ, της δημοσίευσης, μας έχει δώσει ήδη. Ευχαριστούμε. Κωνσταντία – Μαρίνα ξεφυλλίστε το τετράδιο μας με ενα κλικ πάνω του ή εδω ! Photo: Gregory Colbert Σήμερα Ήρθες σαν παλμογράφος ζωής Με τ’ανοιξιάτικο αγέρι Όπως ανοίγει η μέρα το Παράθυρο Στο ηλιοστάλαχτο θαλασσί Όλα γύρω…. Χαράς κορδέλες Ο χορός μαργαριταριών Η χαρά 9 κοριτσιών Κ. Φ. ΄Ανοιξη ήρθε ΄Όχι τώρα, ήρθε πέρσι Κρατάει ακόμα η ψυχή μου Τα μπουμπούκια της Που δεν μαραίνονται ποτέ ΄Οσο αναπνέει μεθοδικά Στο λίκνο του, Ο μίσχος της Αγάπης Μ.Κ. Λιώνω Τους Χειμώνες Σε δροσερά αυλάκια Που ποτίζουν τα μάτια Τραγούδι Να γίνονται Στης ΄Ανοιξης τ΄αρώματα Μια αγκαλιά Με χρώματα Να ριζώσεις... Κ.Φ. Να ριζώσεις ΄Όχι να βαλτώσεις Θέλω να είσαι ελεύθερος Φτερά ν΄απλώνεις Ν΄αναγγέλεις την άνοιξη Τον ερχομό της Τον ευλογημένο ΄Οπου στα πέρατα Οι ρίζες είναι εδώ Κι εσύ στον ουρανό Και στη Γη Βήμα προς Βήμα Μ.Κ. Στων πεταλούδων Το κάλεσμα Κάθε μέρα σε φορώ Ανθέ μου Κ.Φ. Γιατί δεν είναι χρώμα, Δεν είναι άρωμα Ούτε πέταλο, ούτε φτερό Που να μη Σε περιγράφει Που να μη Σε καλεί και σ’ανοίγει Μ.Κ. Κι εγώ μ΄ανθοϊάματα Στα χέρια Εισέρχομαι στο ναό σου Ιέρεια Να μυηθώ Στο φάσμα σου... Προσκυνώ Κ.Φ. Φέρνω μαζί μου Τάματα Τις μνήμες και τα θάματα Της πριν ζωής Μα προσδοκία καμία Μόνο αγάπη Και προσμονή ευλαβική Γιατί η αγάπη είναι ναός Και πια το σώμα ξέρει Η ζωή έχει σκεφτεί Τα υπόλοιπα Ας τα κάνει βίωμα υψηλό Και προπαντός Υψηλότερο απ΄τα όνειρα Μας το χρωστάει Η ελπίδα Ο κάματος Και η αφοσίωση Στο μέσα πλούτος. Μ.Κ. © Mάιος 2017 |
AuthorΜαρίνα Καρτελιά - Κωνσταντία Φαγαδάκη © Mάιος 2017 .ποίημα : |