η μελωδια τησ ψυχησ |
[..]Ευτυχώς για’μένα η Ελλάδα εξακολουθεί να βγάζει αφανείς ήρωες σαν τον Παναγιώτη κι έτσι δεν έμεινα ώρες εκεί.Είχα και το ανεξήγητο μέχρι τότε όραμά μου, που ήρθε γρήγορα και με προφύλαξε από νευρική κρίση, που θα μ’εριχνε στην τρέλα. Να φανταστείτε, όταν ήρθε ο Παναγιώτης και μ’έβαλε στην πλάτη του, εγω την ένιωθα πίσω μου να με προστατεύει από τις σφαίρες. Κι όλο μου ψυθίριζε στο αφτί να μη φοβάσαι. Λίγο προτού με ακουμπήσει ο Παναγιώτης στο ασφαλές σημείο, η μελαχρινή με χάιδεψε στο μάγουλο και συγχρόνως μου ψιθύρισε στο αφτί»Όμορφα, γλυκά μου μάτια, φεύγω». Ένιωσα το απαλό της χάδι στο πρόσωπό μου. Ήθελα να τη σταματήσω, αλλά δεν μπορούσα στην κατάσταση που βρισκόμουν. Γύρισα όμως το κεφάλι μου να τη δω, αλλά είχε φύγει. [.. .] . . ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΤΟΛΗΣ «Το χάδι της Συμέλας», Αθήνα 2008, εκδόσεις Λιβάνη Θα παίζουν τα ραδιόφωνα
τραγούδια για το τίποτα γραμμένα και η νύχτα στα μικρόφωνα θα κλέβει την παράσταση για σένα Τα σώματα που αγάπησες σου ανοίξανε θυρίδες στα σκοτάδια Κι εσύ που ως τώρα κράτησες μου λες ας ήταν ψέματα τα βράδια Θα αλλάζουν όλα γύρω σου και μόνο αυτά που πέρασες θα μείνουν Κι εσύ θα καις στον ύπνο σου γυρεύοντας μιαν έξοδο κινδύνου. . ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ . Photo: http://favim.com [...] Δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι παρατηρητές που θα αναγνώριζαν τις λεπτομέρειες της πλεκτάνης μου, αλλά ακόμη κι αν υπήρχαν, είμαι σίγουρος πως δεν θα εκτιμούσαν τον κόπο μου. Αντλώ ευχαρίστηση από τα βλέμματα όσων ανυποψίαστων στέκονται μπροστά μου και συνεχίζουν να πιστεύουν πως απέναντί τους στέκεται ένας φυσιολογικός, ανθρώπινος, συνηθισμένα ελαττωματικός χαρακτήρας.
Η ηδονή κρύβεται στην αντίφαση. Απολαμβάνω να αποκαλύπτω τα στερεότυπα των ανθρώπων και να γίνομαι ο παραμορφωτικός καθρέφτης στον οποίο αναγνωρίζουν έστω και ένα θραύσμα από την ασχήμια που πασχίζουν να κρύψουν σ’ όλη τη ζωή τους, ένα θραύσμα από την αλήθεια που εξακολουθούν να αγνοούν ώστε να τροφοδοτούν τα ιδιοτελή τους κίνητρα και τα πολύτιμα ψέματα πίσω από τα οποία κρύβονται τρομοκρατημένοι: όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την καταγωγή και τις πεποιθήσεις τους, μπορούν να γίνουν το ίδιο μοχθηροί. Ο φόβος τους είναι ένα κλάσμα που έχει ως αριθμητή τη σταθερά της παραπάνω αδιαμφισβήτητης αλήθειας και ως παρονομαστή, τη μεταβλητή «αλήθεια» που επιλέγει ο καθένας να πιστέψει ή να κατασκευάσει, βάσει των προσωπικών ιδεοληψιών του. Όσο ο παρονομαστής πλησιάζει στο μηδέν, τόσο ο φόβος πλησιάζει στο άπειρο. Δεν έχω μεγαλεπήβολα σχέδια. Δεν αγαπώ, ούτε μισώ τους ανθρώπους περισσότερο από τον επόμενο μέσο περαστικό στον δρόμο. Δεν απολαμβάνω να μιλάω χωρίς να υπάρχει λόγος. Σκοπός μου δεν είναι να γίνω αρεστός στους ανθρώπους γύρω μου, ούτε καν σ’ όσους με ενδιαφέρουν. Δεν διαφέρω από τον επόμενο μέσο περαστικό στον δρόμο. Είμαι το ίδιο ανύπαρκτος. [...] . . ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΞΕΝΙΣΤΗΣ αποσπάσματα "H Αλήθεια" απο τη προσωπική ιστοσελίδα του συγγραφέα 22 νύχτες πηγή pause. . Photo : Andrew Fare |
Archives
May 2024
Categories
All
|