Ας μην τρώμε παραμύθιασμα …
Το ανθρώπινο σώμα που αυτές τις ώρες λειτουργεί ως ζωντανό όπλο στα σύνορά μας έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Δεν είναι η πίεση στα Ευρωπαϊκά Σύνορα, είναι η πίεση στα Δικά Μας Σύνορα. Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία στέλνει εδώ τους μετανάστες. Είναι η συνέχεια μιας πολιτικής που βράζει το καζάνι χρόνια… Είναι ο Νταϊσμός του γείτονα προς το σπίτι μας που θέλει να κάνει κατάληψη εκμεταλλευόμενος την Δυστυχία των ανθρώπων που έχουν χάσει τα πάντα… Και το ξέρουμε όλοι καλά… ότι ο απελπισμένος γίνεται αγρίμι για να Δει λίγο Ήλιο. Εν ολίγης… καλά κοιμόμαστε στα κοψίδια μας και στην δήθεν νηστεία μας… Αν ανοίξουμε τα σύνορα , Δεν είναι το ναι στο πέρασμα, γιατί δεν είναι πέρασμα …είναι μια χώρα ανθρώπων πάνω σε μια χώρα … που τα παιδιά της ακόμη λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία . Είναι η τρύπια πολιτική της Ευρώπης και οι φίλοι μας Ευρωπαίοι που ενώ δήθεν μας φυ(ι)λουν, ψιθυρίζουν μυστικά στο αυτί της Τουρκίας…: μην μιλάς τώρα που κάνω δηλώσεις, θα σου πάρω δαχτυλίδι… Ξέρετε…η ατάκα του Αυλωνίτη προς την ερωμένη του… Κάπως ετσι μου φάνηκε η υπεράσπιση των «φίλων» μας όταν την ώρα που κρατάμε την πόρτα μας μην σπάσει, ακουστήκαν να λένε … 3000 θέσεις εργασίας ελευθερώνουμε για τους μετανάστες. Για ποια Ευρώπη λοιπόν μιλάμε ποια Ένωση και για ποιόν «αδελφό» ; . Κωνσταντία Φαγαδάκη Comments are closed.
|
Categories
All
|